Asset Publisher Asset Publisher

Surowiec do wszystkiego

W erze szkła, aluminium i krzemu można by odnieść wrażenie, że drewno jest passé. Nic bardziej mylnego! Gdziekolwiek się znajdziemy, na pewno wokół nas będzie wiele przedmiotów, które nie powstałyby bez użycia drewna.

Szacuje się, że współcześnie ma ono ok. 30 tys. zastosowań: drewno i materiały drewnopochodne są wykorzystywane m.in. w budownictwie, górnictwie, energetyce, do produkcji maszyn rolniczych i przemysłowych, podłóg, mebli, płyt, papieru i opakowań, narzędzi, instrumentów muzycznych, sprzętu sportowego, zabawek czy materiałów biurowych.

Szacuje się, że współcześnie drewno ma ok. 30 tys. zastosowań

Pochodzenie, sposób pozyskania i właściwości fizyczne drewna sprawiają, że jest najbardziej naturalnym i przyjaznym materiałem, który wykorzystujemy na tak wielką skalę. Jest niezbędnym elementem modnego dziś życia w stylu „eko", w harmonii z naturą i w zdrowiu. W obliczu zmian klimatycznych ważne jest też to, że nie tylko żywe drzewa wiążą  znaczne ilości dwutlenku węgla. Wielkim magazynem CO2 są również produkty z drewna.

Im bardziej rozwinięta i nowoczesna gospodarka, tym więcej drewna potrzebuje. W ciągu ostatnich dwóch dekad zużycie drewna w naszym kraju wzrosło aż dwuipółkrotnie. W 1990 r. Polak przeciętnie zużywał rocznie równowartość 0,4 m sześc. drewna okrągłego, a obecnie – ponad 1 m sześc. Można się spodziewać, że ten wskaźnik jeszcze bardziej wzrośnie – do wartości podobnych jak w innych krajach europejskich (Niemiec zużywa rocznie średnio 1,7 m sześc. drewna, Czech – prawie 1,5 m sześc., Włoch– 1,1 m sześc.).

Dowiedz się więcej o drewnie z książki „Naturalnie, drewno!" (PDF)


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

otwarcie centrum leśnego

otwarcie centrum leśnego

kompleksu edukacyjno-turystycznego "Hubertówka Zofiówka"

      W dniu 6 czerwca 2014r. odbyło się uroczyste  otwarcie centrum leśnego kompleksu edukacyjno-turystycznego "Hubertówka- Zofiówka". Obiekt został współfinansowany ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Szczecinie. Położony jest na terenie parku objętego ochrona konserwatorską, w leśnictwie Sikory oraz na terenie Drawskiego Parku Krajobrazowego. Wydarzenie to zbiegło się z obchodami 90-lecia Lasów Państwowych, a tym samym była to  okazja do podsumowania działalności Nadleśnictwa Czaplinek na przestrzeni ostatnich niemal 40 lat.

     Symbolicznego otwarcia dokonali: Zastępca Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku Sylwester Major, Burmistrz Czaplinka Adam Kośmider, przedstawiciel Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Szczecinie Jan Sachs oraz Nadleśniczy Nadleśnictwa Czaplinek Robert Frutczak. Pracownicy nadleśnictwa zaprezentowali zebranym gościom wybrane zagadnienia i sposób prowadzenia zajęć edukacyjnych, które będą realizowane w ramach programu „Edukacja przyrodniczo-leśna w każdym wieku".

     Nowo powstały obiekt pozwoli Nadleśnictwu Czaplinek koordynować edukację przyrodniczo-leśną społeczeństwa kształtując świadomość ekologiczną oraz potrzebę ochrony najcenniejszych walorów krajobrazu, uświadamiając jednocześnie wszystkie grupy wiekowe, o potrzebie gospodarowania lasami na zasadach zrównoważonego rozwoju. Zaspokajanie potrzeb przemysłu drzewnego przy zachowaniu najcenniejszych fragmentów rodzimej przyrody, to niezwykle skomplikowane zadanie, które z powodzeniem realizujemy bazując na doświadczeniach leśników kilku pokoleń.

     Nadleśniczy Robert Frutczak wyróżnił przedstawicieli instytucji współpracujących z Nadleśnictwem Czaplinek wręczając im symboliczne upominki.

     Wyróżnieni zostali: Jan Sachs, Dorota Janicka, Adam Kośmider, Zenon Maksalon, Aleksander Fudała, Adam Czernikiewicz, Arkadiusz Kornacki, Robert Buszta, Bogusław Ptak , Franciszek Gąsienica, Marcin Makar, Krzysztof Sienkiewicz, Krzysztof Straszkiewicz, Marek Mikołajczak, Radosław Grzegorczyk, Jacek Winnicki, Zbigniew Łukomski, Władysława i Marian Todys.

     Należy podkreślić, iż tylko kompleksowe, wspólnie podejmowane działania, a w szczególności osobiste zaangażowanie ludzi reprezentujących instytucje ochrony przyrody może sprawić, iż troska o wspólne dziedzictwo przyrodnicze przyniesie wymierne efekty. Wspólne działania edukacyjne niewątpliwie przyczynią się do wzrostu świadomości ekologicznej wśród społeczności lokalnej oraz do popularyzacji działań ochrony przyrody na obszarach Natura 2000 w warunkach zrównoważonego rozwoju.